Ο Γιάννης Ευθυμίου παρουσιάζει τη νέα ενότητα της εικαστικής του
δημιουργίας με τίτλο τον πολύσημο τεχνικό όρο “Dampen”, που έμμεσα
παραπέμπει στη ζωγραφική με color paper pulp. Αυτή τη φορά επιλέγει ως
εκφραστικό μέσο την παχύρρευστη ύλη του χαρτοπολτού με την αδρή υφή και
ζωγραφίζει με έγχρωμο πολτό ως χρωματική παλέτα με την ίδια δεξιοτεχνία με
την οποία δουλεύει κάθε υλικό ζωγραφικής. Τα έργα του έχουν βασικό δομικό
στοιχείο το χρώμα: άλλοτε το απλώνει διαδοχικά σε απόλυτα αρμονικές
εικόνες με έντονη ρεαλιστική χροιά και άλλοτε εκμεταλλεύεται τις έντονες
τονικές αντιθέσεις και σε συνδυασμό με εικονιστικές αντιπαραθέσεις
δημιουργεί ένταση και δραματική αίσθηση.
Οι θεματικές του, τοπιογραφίες και ανθρωποκεντρικές συνθέσεις με
παραστατική απόδοση, κινούνται στη σφαίρα ενός πραγματικού και ενίοτε
πλασματικού κόσμου. H μορφολογία των διαχρονικών τοπίων με το
αναγνωρίσιμο ανάγλυφο της ελληνικής εξοχής αναβλύζει μια φαινομενική
νηνεμία. Όλα εμφανίζονται γραφικά και ειδυλλιακά, με την ποικιλόμορφη και
ποικιλόχρωμη χλωρίδα να κατακλύζει τη ζωγραφική επιφάνεια. Ωστόσο, ο
δημιουργός αρέσκεται να αφήνει να υπονοείται μια υπόκωφη ανησυχία και
παρακινεί τον θεατή να αναζητά την αλήθεια πίσω από την παραδεισένια όψη
της εικόνας.
Πολλές είναι και οι αυτοβιογραφικές αναφορές στις εικαστικές αφηγήσεις, με
εικόνες μνήμης αποκρυσταλλωμένες, φευγαλέες ή και κατακερματισμένες να
ενσωματώνονται συστηματικά στις εικονογραφίες του. Επαναλαμβανόμενα
αναπαραστατικά σημεία αναφοράς (το σπίτι, το φορτηγάκι, η μοτοσικλέτα, το
βουνό, το άλογο…) συγκροτούν, ασυνείδητα ή συνειδητά, τη δική του
μυθολογία και προσδίδουν στις ζωγραφικές του διατυπώσεις ποικίλες
ερμηνείες.
Ο ίδιος σημειώνει: «Σε αυτή τη φάση της δουλειάς μου διερευνώ τα όρια του
χαρτοπολτού, ως υλικού αλλά και ως τρόπου έκφρασης και σκέψης. Η
ενασχόληση αυτή προέκυψε μέσα από ανατροπή, σαν ένα δοχείο διοχέτευσης
της καλλιτεχνικής μου ενέργειας. Το χρώμα και το σχέδιο υπέκυψαν στις
ανάγκες του υλικού, και έτσι άρχισα να ανακαλύπτω νέους, όλο και πιο
προσωπικούς, δρόμους. Μέχρι και σήμερα, αγωνίζομαι να κρατήσω ζωντανή
τη φλόγα της δημιουργίας και προσπαθώ να παραμένω ανοιχτός σε
πειραματισμούς, στοχεύοντας πάντα σε μια πνευματική εγρήγορση και

καθαρότητα. Η ζωγραφική μου εμμένει σε συμφωνία με τις βαθύτερες
υπαρξιακές μου ανησυχίες, γι’ αυτό και “μετακινείται” συνεχώς, αποφεύγοντας

οριστικές θέσεις και κατατάξεις».
Ο Ευθυμίου αγαπά τις θεματικές αντιπαραθέσεις και αντιφάσεις. Άλλοτε το
γαλήνιο τοπίο διαταράσσεται από τη διέλευση μιας θορυβώδους δίκυκλης
μοτοσικλέτας και η στατική εικόνα αποκτά κίνηση και διάδραση και άλλοτε
εμφανίζει καβαλάρηδες ιππότες και ήρωες-ιππείς να διασχίζουν τις πεδιάδες,
μετατρέπει το αληθινό σε παραμυθένιο και παραπέμπει σε ονειρικούς μύθους.
Τα ανθρωποκεντρικά έργα επικεντρώνονται κυρίως στην απεικόνιση της
φιγούρας του αμέριμνου αναβάτη μοτοσικλέτας εν κινήσει στη φύση.
Μεταφέρει στα έργα του την αγάπη για τα δίτροχα μηχανοκίνητα οχήματα και
αποδίδει την αίσθηση της ελευθερίας του μηχανόβιου, που διασχίζει με
ταχύτητα τα αναγνωρίσιμα απέραντα τοπία του.
Ο εικαστικός ύστερα από μακρόχρονες διαδρομές και αναζητήσεις σε υλικά,
αισθητικές ανησυχίες και ζωγραφικές εκφάνσεις επαναπροσδιορίζει την τέχνη
του. Η ζωγραφική του αναγεννιέται μέσα από νίκες και ήττες και
απελευθερωμένη πια από αγκυλώσεις του παρελθόντος επανέρχεται με νέα
εκφραστικότητα, αισθητή υλικότητα, δυναμική ζωγραφικότητα, διαφορετική
αναπαραστατική αντιμετώπιση, καθαρές φόρμες και διαπνέεται από
εσωτερική ειλικρίνεια.

Λουΐζα Καραπιδάκη, ιστορικός τέχνης, μέλος AICA

​

-
 

Yiannis Efthymiou presents a new body of visual creations entitled "Dampen",
a technical term with multiple interpretations, which indirectly refers to painting
using colored paper pulp. In this case, he chooses as his medium of expression
the thick material of paper pulp with its rough texture and uses the colored
mass as he would the paints of a color palette exhibiting the same skill, as
with any painting medium. Color is a significant structural element in his
works; sometimes he applies it in successive layers creating a perfectly
harmonious images with a strong realistic feel and others he employs strong
tonal contrasts in combination with a juxtaposition of images in order to
produce drama and tension.

His themes of choice, landscapes, and anthropocentric compositions with
representational rendering, drift usually between the realms of reality and
sometimes fantasy. The morphology of timeless landscapes with the
recognizable outline of the Greek countryside exudes an ostensible stillness.
Everything appears picturesque and idyllic, with diverse and colorful flora
flooding the painted surface. However, the artist likes to hint at a subdued
sense of discomfort and prompts the viewer to seek the truth behind the
image's sublime appearance.

There are also many autobiographical references present in his visual
narratives, with formed, fleeting, or even fragmented images from memories
steadily integrated into his illustrations. Repetitive representational points of
reference (the house, the van, the motorcycle, the mountain, the horse...),
consciously or subconsciously compile the artist’s own mythology and open
his painting compositions to numerous interpretations.

Yiannis Efthymiou notes: "In this phase of my work I am exploring the limits of
paper pulp, as a material but also as a way of expression and thinking. This
occupation arose through repeal, as a vessel for channeling my artistic
energy. Color and design succumbed to the needs of the medium, and thus I
began to discover new, more personal paths. To this day, I struggle to
keep the flame of creation burning and remain open to experimentation,

always aiming for spiritual vigilance and clarity. My art maintains a profound
agreement with my deepest existential concerns, which is why it "shifts"
constantly, averting definitive positions and classifications.

Efthymiou loves thematic confrontations and contradictions: sometimes a
peaceful landscape is interrupted by the passage of a noisy two-wheeled
motorcycle, hence the static image acquires movement and becomes
interactive; other times he depicts knights on their mounts and heroes - riders
traveling through the plains, converting reality into a fairy tale, and alluding to
dreamy myths. His anthropocentric works focus mainly on the figure of the
carefree motorcycle rider making his way through nature. The artist illustrates
thus his love for two-wheeled motor vehicles and conveys the sense of
freedom experienced by the motorcyclist as he is speeding through his
recognizable vast landscapes.

Efthymiou redefines his art after long journeys and exploration of materials,
aesthetic concerns and painting expressions. His paintings, reborn through
triumphs and downfalls and freed from the shackles of the past, reemerge
with new expressiveness, tangible materiality, dynamic brushstroke, diverse
representational techniques and clear forms, exuding internal sincerity.

Louisa Karapidaki, art historian, member of AICA